Για τους αρχαίους Έλληνες στα βουνά, στα ποτάμια και στις θάλασσες βρίσκονταν οι κατοικίες των θεών. Το αφιλόξενο και ενίοτε επικίνδυνο για τον άνθρωπο φυσικό περιβάλλον σηματοδοτούσε τόπους μυστηρίων.

Η σταδιακή επικράτηση του ανθρώπου στις βατές πεδινές και λοφώδεις περιοχές εξώθησε την άγρια πανίδα στον αδιάβατο ορεινό όγκο, που για τον ίδιο λόγο διατηρεί για αιώνες  τώρα την ιδιαίτερη χλωρίδα του.

Οι επιδρομές φυλετικών ομάδων σε πολεμικές περιόδους και  οι καταπιεστικές απαιτήσεις των κεντρικών διοικήσεων σε καιρούς ειρήνης κατά τον Μεσαίωνα, εξώθησε αγροτικούς πληθυσμούς από τις ελκυστικές για τους επιδρομείς  και προσπελάσιμες για την  διοίκηση πεδινές σε δύσβατες και λιγότερο παραγωγικές ορεινές  περιοχές, όπου άνθισαν αξιόλογα οικιστικά σύνολα σε μια αρμονική σχέση με το περιβάλλον.

Την ίδια περίοδο τα βουνά καταγράφονται ως κρησφύγετα και ορμητήρια ριζοσπαστικών λαϊκών κινημάτων (απελευθερωτικός αγώνας, εθνική αντίσταση, εμφύλιος) αλλά  και λημέρια αντισυμβατικών και ενίοτε λαοφιλών προσωπικοτήτων (ληστών), συμβάντα που συντέλεσαν στην  εξιδανίκευση των βουνών, έκδηλη στην δημοτική μουσική και την ποίηση.

Στη χώρα μας, μετά την έντονη μεταπολεμική μετανάστευση, και αφού το αστικό μοντέλο διαβίωσης και το μοντέλο θαλάσσιου τουρισμού έφτασαν στα όριά τους, με την μείωση των χρονοαποστάσεων από τα αστικά κέντρα που προσφέρει το σύγχρονο οδικό δίκτυο, καταγράφεται  σταδιακή  επανακατοίκηση του ορεινού όγκου αλλά και παράλληλη εντατική τουριστική αξιοποίηση συγκεκριμένων προορισμών, που βρίσκονται στα όρια ανατροπής της οικολογικής ισορροπίας και ανταγωνίζονται σε δεινά τις παραλίες κατά την θερινή περίοδο.

Έτερη αλλά πολύ σημαντική απειλή για τους ορεινούς όγκους αποτελεί η επιδρομή των εταιρειών παραγωγής ενέργειας με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις κορυφογραμμές και την κατασκευή μικρών υδροηλεκτρικών στα ρέματα των ορεινών περιοχών με δόλωμα την δήθεν μείωση του κόστους της ενέργειας. Πρόκειται για επεμβάσεις που αλλοιώνουν το τοπίο και την μορφολογία του εδάφους και καταστρέφουν την πανίδα  και την υδρόβια βλάστηση.

Τέλος, η μάστιγα των πυρκαγιών, που αφήνονται να κατατρώγουν τα δάση για μήνες, χωρίς καμιά αντίδραση από τον κρατικό μηχανισμό, συμπληρώνει τον καμβά των πολιορκητικών κριών που απειλούν με ολική καταστροφή των βουνών ως οικοτόπων, γεγονός που θα συντελέσει στην περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ένταση της κλιματικής κρίσης.

Αυτοί είναι οι λόγοι που από την μια δικαιολογούν τον καθορισμό της ημέρας των βουνών από τον ΟΗΕ και από την άλλη αναδεικνύουν την ανάγκη εναντίωσης στα συστηματικά σχέδια της απομάγευσης και καταστροφής των βουνών μας.